تاریخچه خودروهای پرنده

برای بیش از یک قرن، مردم در رویای رانندگی با خودروهای پرنده، بالای ترافیک و مردم در پایین بوده‌اند. اما فقط کافیست نگاهی به اطراف بیندازید و هیچ وسیله نقلیه‌ای با بال‌هایی که بالای سرتان معلق باشد، نخواهید دید. آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چرا انسان‌ها نتوانسته‌اند این رویا را به واقعیت تبدیل کنند؟

در طول تاریخ، مردم تلاش کرده‌اند تا خودروها را به پرواز درآورند، اما با وجود پیشرفت‌های تکنولوژیکی مدرن، هر چهار چرخ همچنان بر روی آسفالت باقی مانده است. در اینجا نگاهی به تاریخچه خودروهای پرنده و دلایلی که هنوز نتوانسته‌اند به آسمان‌ها پرواز کنند، خواهیم داشت.

اوایل دهه ۱۹۰۰

نویسنده افسانه‌ای ژول ورن درباره وسایل نقلیه‌ای نوشت که می‌توانستند به عنوان خودرو، قایق و هواپیما عمل کنند. برای اطلاعات بیشتر درباره این وسایل تخیلی چندکاره، کتاب «مالک دنیا» را مطالعه کنید. در آن زمان، این ایده بیشتر شبیه داستان‌های علمی-تخیلی بود، اما هنوز هم مهندسان، طراحان و تولیدکنندگان را مجذوب خود کرده بود.

در نمایشگاه هوایی پان‌آمریکا در سال ۱۹۱۷، نوآوران مدل ۱۱ اتوپلین را به نمایش گذاشتند. اگرچه هیچ مدرکی مبنی بر پرواز این خودرو وجود ندارد، اما این اختراع جالبی از یک خودروی اوایل دهه ۱۹۰۰ با بال‌ها بود. اما حدود چهار سال بعد، بای‌پلن تمپییر در یک سفر ۲ ساعته از سالن هوایی پاریس با سرعت ۱۵ مایل در ساعت حرکت کرد.

میانه دهه ۱۹۰۰

اگرچه خودروهای پرنده در این مقطع تاریخی هنوز به واقعیت نزدیک نبودند، نویسندگان و هنرمندان همچنان به آنها رویای می‌دیدند. رابرت ای. هاینلاین کتاب «برای ما، زنده‌ها: کمدی آداب و رسوم» را نوشت که داستانی درباره وسایل نقلیه‌ای داشت که می‌توانستند هم پرواز کنند و هم رانندگی کنند.

در سال ۱۹۴۷، هنری دریفوس «کانورکار» را توسعه داد که یک خودرو با بال‌ها و پروانه‌ای بر روی سقف بود. این وسیله از فیبر شیشه‌ای ساخته شده بود. با این حال، در حین یک پرواز آزمایشی سقوط کرد و منجر به یک حادثه مرگبار شد. در اوایل دهه ۵۰، لیلند برایان اتوپلین خود را پرواز داد اما دو دهه بعد در حین سقوط نسخه دیگری از آن جان خود را از دست داد.

اواخر دهه ۱۹۰۰

حادثه مرگبار دیگری مرتبط با خودروهای پرنده در سال ۱۹۷۳ رخ داد زمانی که هنری اسمالینسکی در یک پرواز آزمایشی سقوط کرد. اختراع او ترکیبی از یک فورد پینتو و یک سسنا اسکای‌مستر بود. اما با وجود این تراژدی‌ها، مردم هنوز هم به خودروهای پرنده رویای می‌دیدند. فیلم «بلید رانر» در سال ۱۹۸۲ شامل وسایل نقلیه‌ای از نیروی پلیس بود که می‌توانستند هم پرواز کنند و هم رانندگی کنند.

دهه ۲۰۰۰

یک دونه باگی پرنده به نام «ماوریک» در سال ۲۰۰۹ برای پرواز موفقیت‌آمیز دارو به مناطق دورافتاده جهان جایزه‌ای دریافت کرد. پس از تلاش‌های متعدد برای ساخت خودروهای پرنده در دهه‌های اخیر، پل مولر در سال ۲۰۱۱ «Skycar M400X» را اختراع کرد. و در سال ۲۰۱۲، هواپیمای «تررافوجیا ترانزیشن» در نیویورک آزمایش پروازی انجام داد.

خودروهای پرنده هنوز هم برای بسیاری از مخترعان و تولیدکنندگان یک رویا باقی مانده‌اند، اما فناوری هنوز به نظر نمی‌رسد که کاملاً آماده باشد. بسیاری از افراد جان خود را در تلاش برای تحقق این رویا از دست داده‌اند و بدون شک در دهه‌های آینده تلاش‌های بیشتری صورت خواهد گرفت اما امیدواریم که این تلاش‌ها ایمن و موفق باشند.

این متن ترجمه‌ای است از:

https://www.firsttimedriver.com/blog/history-flying-cars/

مترجم: نرجس خالوئی